Het is officieel, ik ga naar Indiaaaaa! Wat ben ik blij dat al het geregel achter de rug is. Van het invullen van documenten om vrijwilligerswerk te kunnen doen tot het aanvragen van mijn visum waarvoor ik ongelogen mijn gegevens 8 keer opnieuw heb moeten invullen. Heel frustrerend als iets niet meteen lukt…

Aangezien ik geen vlucht wilde boeken zonder de zekerheid dat mijn visum goedgekeurd was, even de ambassade van India gebeld om polshoogte te nemen. Ik werd heel vriendelijk te woord gestaan in Hindi… Toch maar even gevraagd of ze ook Engels sprak, waarna haar vriendelijkheid een beetje verloren ging en ze wat kortaf werd. Misschien lag het aan mij aangezien ik moeite had om haar kleurrijke en snelle ‘’Indiaas-Engelse’’ accent (die iedereen zich volgens mij wel kan voorstellen) te volgen. Om jullie een lang verhaal te sparen; mijn visum was goedgekeurd!

Nu kunnen de laatste voorbereidingen beginnen, waaronder het grote nieuws vertellen tegen de mensen om mij heen! Gek genoeg reageerde ze bijna allemaal hetzelfde; ze vonden het leuk dat ik dit avontuur aanging en mijn steentje zou gaan bijdragen aan een betere wereld, maar deze positiviteit had echter ook zijn keerzijde… India staat niet al te rooskleurig in het nieuws wat zorgt voor gedachte aan ‘slums’, verkrachting en gevaar. Om zeker ervan te zijn dat ik dit goed besefte, werd ik dan ook platgebeld en ge-appt met adviezen, het nieuws en do’s en don’ts waardoor ik onzeker begon te worden of dit voor mijzelf wel een verstandige keuze was. Ook al was deze weloverwogen en waren er geen twijfels aanwezig; de zorgen van iedereen om mij heen, baarde mij op de een of andere manier zorgen.

Stel je voor dat je niets weet over een land en deze informatie leest. Zou je je reis naar India verder gaan plannen of zou je voor een ander land gaan? Ook al begrijp ik de reacties en zou ik hetzelfde reageren wanneer een van mijn 2 zusjes ALLEEN naar een land zou gaan welke overwegend negatief geschetst wordt in de media, standvastigheid beschrijft een groot deel van mijn karakter dus mijn keuze stond vast!

Voor een zo goed als mogelijke voorbereiding ben ik zelf ook op onderzoek uitgegaan en heb ik wel duizenden nieuwsberichten, blogs/ervaringen gelezen welke aansloten bij het negatieve beeld en mij nog meer op mijn hoede maakte voor het kwaad dat in een klein hoekje kan schuilen. Daarentegen heb ik ook gunstiger, en veelbelovend nieuws over India gelezen wat vaak over het hoofd gezien wordt, maar ook eens gezegd mag worden!

Ik ben niet bang aangelegd, dus daar zit ik dan… Mijn lieve familie gaat naar huis en mijn kleinste zusje loopt naar een andere gate voor haar vakantie.

Met zenuwen wacht ik totdat ik het vliegtuig in mag stappen. Allemaal gedachten gaan door mij heen en ik voel de kriebels tot in mijn tenen… Voor het eerst helemaal alleen onderweg naar het onbekende aan de andere kant van de wereld! In het vliegtuig zie ik voornamelijk Indiërs en enkele westerse vrouwen (die overigens ook alleen zijn). Naast mij zit een familie waarvan de vrouw uit India komt. We raken aan de praat over India en ze verteld mij dat als ik rekening houd met mijn kledingkeuze en ik niet in afgelegen steegjes loop, ik mijzelf prima kan redden en een prachtige tijd tegenmoed ga in India!

Het enige dat ik haar kan vertellen is dat ik nieuwsgierig ben en uitkijk naar het land dat 80 keer zo groot is als Nederland, 1.3 miljard inwoners telt, waar 415 verschillende talen gesproken worden en dat een van de wereldwonderen op mijn bucketlist bezit!

Musketiers, maak jullie niet zo druk, alles komt goed en ik zie jullie snel weer!

Lieve papa, ik zal naar je luisteren en laat de vrouwen hier zien hoe het moet!

Mannetje, dankjewel dat je altijd achter me staat!

''What consumes your mind, controls your life’’